maandag, mei 29, 2017

Zelf-Liefde Uit en In Evenwicht - 29 Mei 2017 / Cobie de Haan



Zelf-Liefde Uit en In Evenwicht
29 Mei 2017 / Cobie de Haan

Mijn Spiritteam en ik zijn in ons proces verzeild geraakt bij de vraag: “Wat is Zelf-Liefde?”. Wanneer kan je spreken over Zelf-Liefde in Evenwicht. Houden we echt van onszelf of gebruiken we voorwaarden om onszelf wijs te maken dat we van onszelf houden?
Zelf-Liefde komt nooit alleen … het gaat samen met Zelf-Respect, Zelf-Waardering, Zelf-Mededogen, oprecht zijn met jezelf, Zelf-Bewust zijn. Je weet het perspectief te behouden in gelijk welke situatie.
Via de boodschappen die doorkomen lees ik vaak dat we van onszelf moeten houden, ook van de onvolmaaktheden van ons lichaam … Wratten en Alles … word er gezegd. De vraag is echter, als je dat doet en je weet binnenin dat je eigenlijk helemaal niet van die ene wrat houdt, of dat je een bepaald aspect van je lichaam niet echt weet te waarderen (bijvoorbeeld een hangend ooglid of je neus). Hoe authentiek ben je dan in je Zelf-Liefde. Moet je moeite doen om dat aspect terzijde te schuiven? Doe jij je uiterste best om er toch van te houden, terwijl er binnenin jou dat knagende gevoel is van … “En toch vind ik het maar niks … ik houd er niet van.”
Het volgende is hoe ik zelf omging met dat gegeven en uiteindelijk tot het besef kwam, dat die wratten en dergelijke niet horen bij Zelf-Liefde.
Toen ik met dit onderwerp aan het werk ging zei ik tegen mezelf, “Ik weet dat ik van mezelf houd. Er is een plek in mijn borst, ergens middenin, waar ik voel dat ik van mezelf houd. Houd ik dan per definitie ook van mijn lichaam in diens totaliteit? Ik weet dat mijn lichaam heel veel voor mij regelt om het leven te kunnen leiden dat mij toebedeeld is. Dus ja, vanuit dat aspect houd ik van mijn lichaam, waardeer ik het, respecteer ik het en ben ik beslist dankbaar. Maar voordat ik tot die conclusie kwam, daar is wel het één en ander aan vooraf gegaan.

Door ziekte moest ik een medicijn gaan gebruiken waardoor ik dik werd. Nu weten we allemaal wel dat een dik lichaam niet zo heel erg gewaardeerd wordt in onze maatschappij. Maar vind ik zelf een dik lichaam ook fijn of mooi? Mijn Zelf-Liefde vertelt mij namelijk ook wat ik mooi of niet mooi vind. Aangaande de omvang van mijn lichaam en de littekens die de excessieve groei veroorzaakt heeft, moet ik zeggen … dat ik mijn lichaam in cosmetisch opzicht niet mooi vind. Ik vind mijn eigen lichaam als ik dat in de spiegel zie niet mooi. Toch houd ik van mij lichaam, alleen houd ik er niet van zoals het eruit ziet. Doe ik dan afbreuk aan mezelf? Of staat de Zelf-Liefde mij toe om in dit opzicht eerlijk te zijn tegen mezelf. Want als ik probeer ook Zelf-Liefde te hebben voor hoe mijn lichaam eruit ziet en ik probeer heel hard om mezelf ervan te overtuigen dat ik ook daarvan houd, ben ik dan authentiek, eerlijk en oprecht tegen en met mezelf? Is het niet zo dat ik het tegenstrijdige gevoel binnenin terzijde wil schuiven en niet onder ogen wil komen? Dat ik het onderdruk en dus iets wegstop dat op een andere manier tevoorschijn kan komen in mijn leven?
Als ik dus dat aspect negeer, houd ik dan van mezelf? Ik denk het niet, want ik accepteer niet dat ik een keuze heb over het mooi vinden van mijn lichaam of niet. Zelf-Liefde is ook je eigen onvolkomenheden accepteren en er vooruit durven te komen. De keuze te durven maken, dit vind ik mooi en dat vind ik niet mooi. Zelf-Liefde in evenwicht laat je juist zien wat je mooi vindt en wat niet, wat je waardeert en wat niet … Zelf-Liefde is niet alles uit je leven weg duwen waarvan je denkt dat het je Zelf-Liefde in de weg staat. Zelf-Liefde in evenwicht laat beide zijden van de medaille zien.
Je kunt je dan afvragen of je iets moet gaan doen aangaande datgene wat je niet mooi vindt of niet weet te waarderen. Moet je iets aan het ooglid of de neus laten doen? Moet je gaan lijnen? Of weet je het te accepteren? Toen ik dus in twee maanden tijd mezelf praktisch niet meer in de spiegel kon herkennen, nam ik me voor om nooit meer te gaan lijnen. Ik was ziek geworden, ik had een ziekte die dit specifieke medicijn (prednison) nodig had, en ik groeide daarvan als kool. Het onderhuidse bindweefsel knapte overal kapot en moest ik mezelf dan gaan wentelen in zelfmedelijden? Ik heb er bewust voor gekozen om dat niet te doen. Ik wilde nog genieten, en ik kon genieten door lekker te blijven eten, me geen zorgen te maken over de calorieën die ik tot me nam, wat maakte het nog uit? Mijn drukke carrièreleven kwam abrupt tot een einde en ik genoot van de rust die er in mijn leven gekomen was, ondanks het feit dat ik ziek was geworden.
Door mijn Zelf-Liefde wist ik heel bewust de keuze te maken om mezelf niet dwars te gaan zitten met geweeklaag over mijn eigen situatie. Ik wist mijn ziekte te accepteren en ook dat ik dat medicijn moest slikken om de ziekte te onderdrukken. (Inmiddels weet ik dat mijn ziekte, dat zich begon te ontwikkelen in het jaar 2000, door mijn Ik Ben Aanwezigheid Team mijn Ziel en Hogere Zelf georkestreerd werd om mij uit de maatschappij vandaan te krijgen, voor mijn persoonlijke ontwikkelingen en ook voor de tijd dat ik zou gaan ontwaken in 2009 en uiteraard voor het proces van uitlijning tussen de hogere en lagere dimensies waar ik sinds oktober 2015 in zit). Je kunt situaties waar je verder zelf weinig aan kunt veranderen beter accepteren, juist door Zelf-Liefde.  
Dus om van jezelf te kunnen houden, hoef je per definitie niet van alles te houden aangaande jezelf. Als je dat denkt, dan ga jij jezelf waarden en normen opleggen die niet authentiek zijn aan het beeld dat je van jezelf hebt, en doe je afbreuk aan Zelf-Liefde. Zelf-Liefde stelt je in staat om je gemakkelijk aan nieuwe situaties aan te passen. Ga je in de stress aangaande een nieuwe situatie, ga dan onderzoeken waar je voorwaarden, waarden en normen hanteert die daarvoor zorgen en stel jezelf de vraag of het logisch en reëel is om die voorwaarden, waarden en normen te blijven hanteren.
Maar ook aangaande dit alles brengt Zelf-Liefde je naar een antwoord aangaande het niet mooi vinden van je lichaam. Zeggen wij niet dat het fysieke lichaam ons voertuig is? Dus … zijn wij ons lichaam? Ben ik mijn lichaam? Nee, dat ben ik niet. Want als ik zou sterven en mijn lichaam blijft achter … hoe moet ik daar dan mee omgaan? Ik ben dan ineens mezelf niet meer? Natuurlijk ben ik dan mezelf … Ik ben meer mezelf dan ooit en ik houd van mezelf! Zelf-Liefde richt zich op jezelf, het aspect of de ziel die in het lichaam woont. Je Zijnheid!
En uiteraard is het beter om dit goed voor ogen te blijven houden, want wij, degenen die gaan ascenderen, zullen uiteindelijk het fysieke op koolstof gebaseerde lichaam niet langer kunnen behouden en overgaan naar een op kristallijn gebaseerd lichaam.
Onvoorwaardelijke Liefde ondermijnend aangaande Zelf-Liefde
Ik weet inmiddels dat men in de hogere dimensies op een eenzijdig pad van liefde en licht terecht gekomen was, met onvoorwaardelijke liefde in de hoofdrol. Maar was die onvoorwaardelijke liefde wel zo onvoorwaardelijk als zij dachten dat het was? Nee, er hingen allemaal voorwaarden aan om aan het beeld te voldoen onvoorwaardelijk lief te hebben. Toen ik aan hen vroeg of zij van zichzelf houden, was het antwoord meteen een volmondig, “Ja, wij houden van onszelf.” Maar was dat ook zo?
Om aan hun eigen pad van ascentie te werken, hetgeen niet zo voortvarend was als zij hoopten, stelden zij zich dienstbaar op richting anderen in de lagere dimensies. Zij helpen waar zij kunnen en cijferen zichzelf volledig weg tijdens hun missies van dienstbaarheid. Zij zijn altijd aan het werk, kennen geen rust zoals wij dat kennen, want een dag en nacht ritme is er niet. Ze dachten ook in het Nu-moment te moeten leven, wat voor wanordelijkheid en willekeurigheid en het volledig aan zichzelf voorbijgaan zorgt. En dus bezigen zij geen Zelf-Liefde.
Toen we verder in het onderwerp van Zelf-Liefde verzeild raakten, bekenden zij dat zij hun Zelf-Liefde afmeten aan de prestaties en de dienstverlening die zij verrichten. Ze meten het af aan de  tevredenheid die ze hebben over het werk dat ze doen en de behaalde resultaten … maar soms zijn ze ook niet tevreden, waardoor ze onvermoeid doorgaan met de lessen opnieuw te verstrekken of het werk opnieuw uit te voeren in de hoop dat het dan eindelijk goed zal gaan of de lessen door zullen dringen bij degenen waar zij mee aan het werk zijn. (Wij zien dat terugkomen in de boodschappen die onvermoeid vaak op een iets andere manier ons dezelfde lessen verstrekken) Ook dat is geen Zelf-Liefde. Dus worden er voorwaarden gegeven aan onvoorwaardelijke liefde waardoor Zelf-Liefde ondermijnd wordt.
De Zelf-Liefde is niet in evenwicht. De hogere dimensionalen zijn onvermoeibaar en kunnen dat ook zijn, zij hebben een lichtlichaam dat onvermoeibaar is of geen lichaam dat hen afremt om ook eens aan zichzelf te denken.
Leven in het Nu-moment zorgt ervoor dat je in deze situatie niet in de gaten hebt hoe lang je al met iets bezig bent om te onderwijzen. Zorgt ervoor dat je niet inziet dat de zaken misschien op een andere manier aangepakt dienen te worden, omdat men zich niet wil herinneren hoe ze het steeds aangepakt hebben, omdat zij het verleden schuwen, in de vaste overtuiging dat De Ene altijd en eeuwig in het Nu moment leeft zonder verleden en toekomstgerichtheid. Dat levert dus herhaling, herhaling, herhaling op waarbij zij niet beseffen dat het de vorige keer ook geen zoden aan de dijk gezet heeft. Het Nu-moment zorgt ervoor dat men voorbij gaat aan Zelf-Liefde. Zichzelf een pleziertje gunnen is er niet bij, ook niet zich ontspannen bezighouden met bijvoorbeeld de familie. Vakantie te nemen bijvoorbeeld. We kunnen wel stellen dat het vakantie nemen, de vrije dagen en vrije weekeinden beslist een luxe is voor ons om mee te maken … In de hogere dimensies kennen ze dat (nog) niet.
Dus aan zowel onvoorwaardelijke liefde als Zelf-Liefde kleven voorwaarden. Voorwaarden die hen ‘wijs maken’ dat ze van zichzelf houden en onvoorwaardelijke liefde jegens zichzelf en anderen bezigen. Doen wij dat ook? Wij op de planeet Aarde?
Tijdens het proces waar mijn Spiritteam en ik in zitten is nu al verscheidene keren naar voren gekomen en gebracht, dat alles op Aarde (en in de gehele derde dimensie) een spiegel, een reflectie is voor de hogere dimensionalen om van te leren. Alles dat hier plaatsvindt kunnen zij op de één of andere manier aangaande hun eigen levenswijze, zienswijzen of overtuigingen interpreteren als zijnde dat zij dat ook bij zichzelf terug kunnen vinden. Wel in een andere vormgeving, maar desalniettemin zijn het reflecties … Want ook voor hen geldt … “Je schept je eigen werkelijkheid.” En ook dat is iets waar zij zichzelf buiten geplaatst hadden. De derde dimensie werd gezien als een hologram, waarin ervaringen opgedaan konden worden. En men vatte dat op als zijnde een spel, wat het geenszins is! En ik wil hier nogmaals benadrukken dat de derde dimensie geen hologram is en dat het leven op welke planeet dan ook geen spel is!
Dus ja, wij gebruiken ook beslist voorwaarden voor Zelf-Liefde en onvoorwaardelijke liefde. Want om onvoorwaardelijk lief te kunnen hebben en dit uit te kunnen oefenen volg je bepaalde voorwaarden die vaak Zelf-Liefde ondermijnen. Dus op het persoonlijke vlak kan je Zelf-Liefde ondermijnen, maar ook op het algemene vlak, met dien verstande om onvoorwaardelijke Liefde uit te kunnen oefenen.  
Wanneer ondermijnt onvoorwaardelijke liefde de Zelf-Liefde. Eén heel groot voorbeeld hierin is de liefde van een ouder voor diens kind. We weten allemaal dat in normale gezinssituaties een ouder voor diens kind of kinderen door het vuur kan gaan wanneer deze niet voor zichzelf op kan komen of wanneer hem/haar onrecht aangedaan wordt. De ouder die Zelf-Liefde niet in evenwicht heeft gaat niets uit de weg, zelfs geen situaties die voor hem of haarzelf nadelig is of gevaar oplevert. De Zelf-Liefde wordt dan volledig terzijde geschoven, men denkt niet meer aan zichzelf en doet alles voor het kind.
Wanneer de Zelf-Liefde wel in evenwicht is en ook de onvoorwaardelijke liefde voor het kind, dan zal er weloverwogen met de situatie omgegaan worden. De ouder verliest het perspectief niet uit het oog … zelfs bij noodsituaties zal de ouder de tegenwoordigheid van geest behouden om hulp in te schakelen waar hij/zij op terug kan vallen tijdens de ‘reddingsactie’. Hier heb ik het uiteraard over situaties van leven en dood. Maar ook normale situaties waarin de ouder handelend op moet treden.
De onvoorwaardelijke liefde en Zelf-Liefde in evenwicht zet er zelfs tot toe aan dat de ouder voor het hoogste goede van het kind een negatieve beslissing kan nemen. Wanneer het kind regels gebroken heeft bijvoorbeeld (stelen of liegen) of in situaties verzeild is geraakt waarin het niet langer meer adequate beslissingen voor zichzelf kan nemen (bijvoorbeeld drugsgebruik). De ouder zal dit uiteraard met pijn in het hart doen, maar blijft wel trouw aan zijn/haar eigen waarden en normen, diens eigen waarheden, en houdt de Zelf-Liefde ook in ere. Hij of zij weet dat het in diens eigen hoogste goede gehandeld heeft en ook in het hoogste goede van het kind, ook al protesteert het kind nog zo hard… … … Het kan hard en onvermurwbaar lijken te zijn, maar uiteindelijk zal het kind toe kunnen geven aan de juistheid van de beslissing van de ouder of zal het later gaan begrijpen in hoeverre de ouder accuraat gehandeld heeft.
Voor jezelf kiezen
Dus als je Zelf-Liefde in evenwicht wilt hebben, het kent zogezegd beide zijden van de medaille, ben je dan in evenwicht als je vanuit dat gegeven altijd eerst voor jezelf kiest? Dat is namelijk ook iets dat ik hier en daar lees dat men nastreeft om te doen. Werkt dat niet in de hand dat je minder mededogend wordt voor de medemens? Werkt dat niet veroordeling in de hand? Werkt dat niet in de hand dat je te laat op situaties en dergelijke reageert? Werkt dat niet in de hand dat je dingen uit gaat stellen omdat je vindt dat jij zelf eerst aan bod moet komen. Werkt dat niet in de hand dat je altijd vindt dat altijd jouw zaken voorgaan? En ga je anderen en andere situaties dan niet als minder belangrijk zien dan jezelf?
Altijd eerst voor jezelf kiezen is geen Zelf-Liefde in evenwicht. Hier krijgt het ego de overhand en zorg je voor een vorm van afgescheidenheid die niet wenselijk is, je wilt de controle behouden en als jij jezelf daar stevig aan vast blijft houden zal je uiteindelijk moeten gaan toegeven, dat je datgene wat je wenste te verbeteren door Zelf-Liefde na te streven slechts vervangen hebt voor iets dat precies hetzelfde in de hand werkt.
Zelf-Liefde of angst
Bij Zelf-Liefde worden dus keuzes gemaakt. Keuzes kunnen de Zelf-Liefde enorm uit evenwicht gooien. Degenen die de duistere energieën dienen, daar kunnen wij niet van zeggen dat ze geen Zelf-Liefde hebben. Zij kiezen heel bewust voor zichzelf en het leven dat ze leiden. Dat doen zij uit Liefde voor zichzelf. Ze doen er alles aan om dat leven te kunnen leiden vanuit een vorm van Zelf-Liefde uit evenwicht. Het mondt uit in Macht hebben Over … Maar Zelf-Liefde is het. Wanneer verdwijnt Zelf-Liefde volledig? Wij zijn tot de conclusie gekomen dat wanneer iemand die de duistere energieën dient en ervoor kiest om, zoals wij via berichtgevingen weten, zelfs een kind van zichzelf te doden omdat zij anders ontmaskerd zullen worden, of zichzelf van het leven beroven om dezelfde reden, dat dan alle Zelf-Liefde overboord gegooid is en men alleen nog maar door angst overheerst wordt.
Kunnen we dat ook zeggen van iemand, die dus niet de duistere energieën dient, die zichzelf van het leven berooft omdat hij/zij het te moeilijk vindt om het leven nog langer te kunnen leiden? Er bestaan problemen in diens leven waar niet overheen te zien valt voor de persoon in kwestie. Is het dan niet juist een daad van Zelf-Liefde om zichzelf rust te geven. Zijn zij niet juist meedogend richting zichzelf? … of ze dit nu wel of niet beseffen?
Zelf-Bescherming
En het volgende dat naar voren komt aangaande Zelf-Liefde is Zelf-bescherming. Iemand die voor zichzelf opkomt, respecteert zichzelf en zal datgene doen wat nodig is om zichzelf te beschermen of in veiligheid te brengen. Wij voelen ons vaak bezwaard, schuldig en onzeker om onze waarheid uit te spreken of een actie te ondernemen als we niet tot een ander door kunnen dringen, wanneer deze ‘ander’ of ‘anderen’ ons schade berokkenen op wat voor niveau dan ook. Natuurlijk heb ik het hier niet over naar een wapen grijpen of op de vuist gaan met iemand. Maar dat je in ieder geval wel vastberaden en met kracht en respect naar voren brengt wat je bij de ander onder de aandacht moet brengen. Wanneer je dit naar voren gebracht hebt blijf je bij je standpunt, ongeacht hoe de ander reageert.
Zelf-Liefde is niet alleen maar regenbogen en zonnestralen zoals we nu kunnen concluderen. Als we dat nastreven is onze Zelf-Liefde dus behoorlijk uit evenwicht.
Zelf-Liefde in Evenwicht
Dus wat is nu Zelf-Liefde in evenwicht? Voel … voel binnenin jezelf waar de Liefde zich als het ware openbaart. Ik denk dat dit bij iedereen in de borstholte is, en om precies te zijn in het midden van de borstholte. Een warm gevoel van Liefde kan je daar gewaar worden. Wanneer je dat voelt voor jezelf en je kunt naar eer en geweten invoelen en weten dat je van jezelf houdt, ben je in het stromen van De Ene, is je hart-geest verbinding in evenwicht en zal je Zelf-Liefde je helpen om tot juiste inschattingen, oordelen, meningen en beslissingen te komen, vanuit een basis van Liefde. Je kunt adequaat en juist handelen in moeilijke situaties zonder jezelf uit het oog te verliezen.
Even wat extra aandacht voor het volgende … Ik heb het over oordelen hierboven en er bestaat onderscheid in een oordeel hebben, iets of iemand veroordelen of iets of iemand beoordelen. Het is zaak dit goed gescheiden te houden, want vaak wordt er gezegd dat we geen oordeel mogen hebben. (de Engelse taal kent daar namelijk maar één woord voor - Judgement).Maar oordeel heb je nodig om tot een mening te komen en beslissingen te nemen. Het is de veroordeling van iets of iemand waar we voor op onze hoedde moeten zijn.
In Liefde,
Cobie

Copyright © 2017, Cobie de Haan. Alle Rechten Voorbehouden. http://www.denkmetjehart.blogspot.nl/ Voel je alsjeblieft vrij om deze inhoud met anderen te delen, met vermelding van de auteur en de link van het originele artikel.

2 opmerkingen:

  1. Dat kan ik me heel goed voorstellen. Iets zo ingrijpends gaat je niet in de 'koude kleren' zitten. Je bent je evenwicht even volledig kwijt en moet je 'stuur' weer terugvinden. Je zult vragen hebben die nog niet meteen beantwoord kunnen worden ... tenminste zo ging het bij mij na de acute aanval van de ziekte die ik ontwikkelde. Allerlei reacties komen naar boven en ook vraagtekens. Het enige dat ik je aan kan raden is om het tijd te geven ... probeer rustig te zijn of rust te vinden en antwoorden komen uiteindelijk vanzelf bij je naar boven....

    Ik wens je in ieder geval heel veel sterkte toe de aankomende tijd en veel rust ... Licht en Liefde ❤💙❤

    BeantwoordenVerwijderen